Σε μια καταστροφή που επέρχεται μπορείς ακόμα να είσαι ανθρώπινος. 
Να γελάς να τρέχεις να παίζεις.

Μια παράσταση “συνειρμική”, αντιρεαλιστική, που εκθέτει προβληματισμούς για τη διαχείριση του προσωπικού μας παρόντος, όπως αυτό έλκεται από το ιστορικό και λογοτεχνικό παρελθόν του δυτικού πολιτισμού.

Ένα έργο “σπαραγμάτων” της σύγχρονης δυτικής λογοτεχνίας.

 Μια παράσταση που επιδιώκει να αποδώσει τον παλμό της σύγχρονης υπαρξιακής αγωνίας μέσα από μια γλώσσα μουσική, που συγχρονίζεται με το ενεργητικό “σκηνικό” σώμα, μέσα από ρυθμικές δομές, μέσα από την αγωνία μιας καταστροφής που έρχεται και ψάχνοντας για το πώς θα παραμείνουμε ανθρώπινα παρόντες.
Μεταφράζοντας το επερχόμενο τέλος σε μια καινούρια αρχή.

 

Κείμενο, σκηνοθεσία Γρηγόρης Λιακόπουλος
Βοηθός σκηνοθέτης Αποστόλης Κουτσιανικούλης
Μουσική Σταύρος Γιαννουλάδης
Βίντεο Κωνσταντίνος Φραγκούλης
Φωτογραφίες Αριστέα Σταφυλαράκη , Σταύρος Παπαδόπουλος
Σχεδιασμός αφίσαςΓιώργος Ματαράγκας, Αποστόλης Κουτσιανικούλης

Παίζουν
Ελένη Κουτσιούμπα Γρηγόρης Λιακόπουλος
Νεφέλη Μαϊστράλη Πάνος Τοψίδης